BİR KELEBEĞİN DERSİ
Adam minik kozadan beliren deliğe bakıyordu ve oturup bir kelebeğin saatler boyunca bedenini bu küçük delikten çıkarmak için harcadığı çabayı izledi.
Sonra birden kelebek bu çabadan yorulmuş sanki elinden geleni yapmış ve artık yapabileceği bir şey yokmuş gibi hareketsiz kalınca adam bir makas alıp kozadaki deliği büyüterek kelebeğe yardım etmeye karar verdi.
Böylece kelebek zahmetsizce dışarı çıkabilecekti.
Düşündüğü gibi de oldu. Kozadaki deliği büyütmesiyle kelebek kolayca çıkıvermişti işte.
Fakat bedeni kuru küçücük ve kanatları buruş buruştu.
Adam izlemeye devam etti; çünkü kelebeğin kanatlarının açılıp bedenini taşıyacak kadar güçleneceğini umuyordu.
Ama bu hiç olmadı! Kelebek hayatını kurumuş bir beden ve buruşuk kanatlarla yerde sürünerek geçirecekti.
Adamın iyi niyeti ve yardımseverliliğinin anlamasını engellediği şey; kelebek kozanın daracık deliğinden çıkmaya çalışırken, Allah’ın, kelebeğin bedenindeki sıvıyı onun kanatlarına gitmesini sağlaması ve kozadan çıkmayı başardığı anda uçabilmesi için yaptığı ince hesaptı.
Bazen yaşamda tam olarak ihtiyaç duyduğumuz şey çabalardır. Eğer Allah, yaşamda herhangi bir çaba olmadan ilerlememize izin verseydi, o zaman bir anlamda sakat kalırdık. O zaman olabileceğimiz kadar güçlenemezdik. Asla uçamazdık.
Güçlü olmak istedim …
Ve Allah beni güçlendirmek için zorluklar yolladı.
Bilgelik istedim …
Ve Allah çözmem için sorular yolladı.
Başarı istedim …
Ve Allah bana çalışmam için zeka ve kas gücü verdi.
Cesaret istedim …
Ve Allah bana üstesinden gelmem gereken sorunlar verdi.
Sevgi istedim …
Ve Allah bana , yardımcı olmam için sorunlu insanlar yolladı.
İyilik istedim …
Ve Allah bana fırsatlar yolladı.
“ İstediğim hiçbir şeyi elde edemedim …
Ama ihtiyaç duyduğum her şeyi elde ettim.”
